Co to jest nadwzroczność i jak ją rozpoznać?
Wzrok to niezwykle ważny zmysł, dzięki któremu możemy normalnie funkcjonować oraz podziwiać piękno otaczającego nas świata. Jednak podobnie jak inne, tak i ten narażony jest na liczne nieprawidłowości. Jedną z wad wzroku jest nadwzroczność. Czym się charakteryzuje, jakie daje objawy oraz czy da się ją wyleczyć – o tym w niniejszym artykule.
Nadwzroczność – czym jest i jakie są jej przyczyny?
Nadwzroczność to jedna z najczęstszych wad wzroku, która znana jest również pod nazwą dalekowzroczność lub hiperopia. Zaliczana jest do wad sferycznych, które związane są z nieprawidłowościami w zakresie załamywania światła w układzie optycznym oka. Osoba z nadwzrocznością wyraźnie widzi przedmioty umiejscowione dalej, zaś te znajdujące się blisko są niewyraźne. Z czasem natomiast, u osób cierpiących na dalekowzroczność, mogą pojawić się także problemy z widzeniem na dalsze odległości, zaś gdy mamy do czynienia z wysoką nadwzrocznością, wówczas możemy widzieć nieprawidłowo w każdej odległości. Wada ta często mylona jest ze starczowzrocznością, gdyż wraz z upływem czasu lepiej widzimy obiekty położone dalej, zaś te bliżej nam się rozmywają. Natomiast nadwzroczność zwykle dotyczy dzieci.
Nadwzroczność występuje wówczas, gdy obraz powstaje nie na siatkówce oka – czyli tak, jak to się dzieje prawidłowo – ale poza nią. Przyczyną tego jest zbyt płaski kształt rogówki lub zbyt mała odległość gałki ocznej. Nadwzroczność może być fizjologiczna – u niektórych dzieci występuje od urodzenia i mija w miarę dojrzewania narządu wzorku oraz patologiczna – będąca wynikiem osłabienia naczyń krwionośnych w obrębie gałki ocznej.
Jakie są objawy nadwzroczności?
Wspomnieliśmy już, że nadwzroczność utrudnia ostre widzenie obiektów znajdujących się blisko, przez co w efekcie mogą występować bóle oczu i głowy, jak również zawroty głowy i uczucie zmęczenia. Może pojawić się również zez zbieżny bądź podwójne widzenie. Osoby borykające się z nadwzrocznością muszą skupiać się i mrużyć oczy, by móc w dobrej ostrości widzieć obiekty w bliskiej od siebie odległości. Wszystko to sprawia, że osoba borykająca się z nadwzrocznością ma problemy w codziennym, normalnym funkcjonowaniu – pracy, czytaniu, korzystaniu z komputera i innych urządzeń elektronicznych.
Jak leczyć nadwzroczność?
Istnieje kilka sposób na pozbycie się wady nadwzroczności. Niekiedy możliwa jest całkowita jej niwelacja, poprzez zabieg operacyjny. Drugą metodą jest użycie lasera, dzięki czemu możliwa jest modyfikacja kształtu rogówki. Jednak zarówno pierwsza, jak i druga metoda nie u wszystkich może być zastosowana – z możliwości tych nie mogą korzystać osoby z cienką rogówką, zespołem suchego oka bądź u których problemem jest częste zapalenie spojówek lub rogówki. Ponadto nie są one wskazane dla osób poniżej 18 roku życia.
Na szczęście istnieją także nieinwazyjne sposoby, a mianowicie soczewki kontaktowe lub odpowiednio dobrane okulary – dzięki nim także można skutecznie skorygować wadę nadwzroczności. Jeśli chodzi o okulary, są to okulary z soczewkami skupiającymi, natomiast o wiele wygodniejszym rozwiązaniem są soczewki kontaktowe, gdyż w przeciwieństwie do nich nie zawężają pola widzenia i praktycznie nie czuć, że je mamy na oku. Soczewki zbudowane są w taki sposób, by ogniskować światło bezpośrednio na siatkówce, a dzięki temu przywrócić wyraźne widzenie z bliska, jednocześnie nie szkodząc obiektom znajdującym się w oddali. Moc optyczna soczewek dla osób z dalekowzrocznością podawana jest w dioptriach dodatnich, zaś w celu dobrania odpowiednich parametrów należy skorzystać z pomocy specjalisty. Soczewki kontaktowe są bardzo wygodnym rozwiązaniem, gdyż nie utrudniają codziennego funkcjonowania, są łatwe zarówno w zakładaniu, jak i pielęgnacji, są bezpieczne dla oka oraz w ogóle ich nie widać, przez co nie psują wyglądu naszej twarzy.
Nadwzroczność to uciążliwa wada, z którą warto skutecznie walczyć. Regularne wizyty u okulisty, stosowanie się do zaleceń oraz korzystanie z możliwych sposobów leczenia – zwłaszcza noszenie soczewek kontaktowych sprawia, że defekt ten całkowicie zniknie bądź też nie będzie utrudniał nam funkcjonowania.